مرجعیت علمی

• هر چیزی که متعدد و پرتکرار (بیش از اندازه) شود بی ارزش می شود. نه با روشهای سلبی، بلکه با فرهنگسازی و ملایمت، بهتر است جامعه علوم کامپیوتر به سمتی برود که به جای کنفرانس ها و مجلات و رویدادهای پرتکرار و خلوت محلی، رویدادهای ملی با مهمانان خارجی و با کیفیت عالی برگزار کند. کمیسیون علوم کامپیوتر نیز صرفا از برگزار کنندگانی حمایت کند که جمعیت علوم کامپیوتری کشور را به سمت دورهمی های سالانه با مشارکت حضوری اساتید در یکی از دانشگاه ها پیش ببرد. البته در کنار برگزاری حضوری، ایجاد مشارکت به صورت مجازی هم نباید مورد غفلت قرار گیرد. می توان انتظار داشت کنفرانسهای کوچک با ائتلاف در هم ادغام شوند و با کمک کمیسیون تخصصی علوم کامپیوتر، سالانه یک یا دو رویداد به یادماندنی با کیفیت با داوری منصفانه و با چاپ مقالات مناسب داشته باشیم.
• در جامعه ای که مهندسان کامپیوتر (اغلب و نه همه) متخصصین علوم کامپیوتر را کامپیوتری نمی دانند و بدتر از آن فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر (تعداد قابل توجهی و نه همه) نیز با اعتماد به نفس کمتر در آرزوی مهندس شدن تلاش می کنند، روشنگری در خصوص تفاوت این دو رشته ضروری تر است. باید بر داشته های منحصر به فرد هر یک از این دو رشته تکبه کرد. دانشجوهای علوم کامپیوتر بجز درسهای مشترک می توانند دروس مهندسی را به جهت شغل یابی سریعتر یاد بگیرند ولی این نباید به معنای تضعیف خود در زمینه های مدلسازی مسائل، الگوریتم، بهینه یابی، و کارهای بنیادی و تئوری شود. لذا بایستی اهمیت مفاهیم بنیادی علوم کامپیوتر را که در مهندسی کمتر به آن پرداخته می شود، پررنگ تر نمود. همچنین باید تلاش کرد، در حیطه های صنعتی نیز اهمیت این مطالب را مشخص تر بیان نمود.
• واقعیت این است که بین دانشجویان و فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر و مهندسی کامپیوتر تفاوتهایی هست و در شرایط مساوی هر کدام از این افراد در حوزه کاری خود ترجیح پذیرند. مثلا در شرایط مساوی، برای کار شبکه و امنیت در یک سازمان، دوستان مهندسی کامپیوتر پیشنهاد می شوند و برای کارهای هوش تجاری، دوستان علوم کامپیوتر آمادگی بیشتری دارند. لذا درک تفاوت ها می تواند از رقابت های کاذب جلوگیری کند.

در پایان تجربیات یکی از همکاران گرامی که خود فارغ التحصیل مهندسی کامپیوتر بوده و در گروه علوم کامپیوتر مشغول به کار هستند، و نیز تجربه همکاری و تدریس در دانشگاه های اروپا را دارند، ارائه می گردد. بر اساس تجربیات ایشان، اگرچه در تحقیق اکثرا اساتید دانشگاه بروز هستند، لیکن یکی از مشکلات علوم کامپیوتر و مهندسی کامپیوتر، ادامه دادن محتوای تدریس مربوط به یک یا دو دهه ی قبل است. ایشان معتقد هستند که با بروز رسانی دروس و محتوای آنها می توان در گروه های علوم کامپیوتر برای فارغ التحصیل آن موقعیت های شغلی مناسبی ایجاد نمود. این امر باید از تک تک اساتید شروع شود. ایشان معتقد هستند که مثلا به جای درس سیستم عامل، بهتر است درسی تعریف شود که دربرگیرنده مفاهیم سیستم عامل، شبکه و پردازش ابری و پردازش توزیع شده باشد. البته کمیسیون علوم کامپیوتر هنوز به صورت ریشه ای برای اصلاح برنامه کارشناسی ورود نکرده است و لذا در تایید یا عدم تایید این گزاره نظری ندارد. لیکن توجه به بهبود روشهای آموزشی و سرفصل ها، قطعا در ایجاد مرجعیت علمی رشته علوم کامپیوتر موثر است.