یکی از مسایل مهم و اثربخش در بهبود سطح علوم کامپیوتر ایران این است که نیروهای خوب علوم کامپیوتر توسط اساتید فرهیخته پرورش یابند و در کشور پتانسیل کافی برای نگه داشت این نیروها وجود داشته باشد. در چندسال اخیر علیرغم تلاشهای دانشگاه های بزرگ و کوچک کشور و اساتید فرهیخته، برای پرورش نیرویهای متخصص علوم کامپیوتر، به دلیل ضعفهای ساختاری جهت نگه داشت این نیروها در کشور و نیز جاذبه های فراوان برای متخصصان علوم کامپیوتر در خارج کشور، این نیروها از کشور مهاجرت نموده اند. همچنین مهاجرت معکوس به خصوص در رشته علوم کامپیوتر اتفاق نیفتاده و حتی گروهی که به کشور بازگشته اند، بعضاً پس از چند ماه و یا چند سال از کشور مجددا مهاجرت کرده اند.
فارغ از مسایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی که قطعا در این زمینه بی تاثیر نیست، لیکن حل این مسایل از عهده اساتید و محققان علوم کامپیوتر بر نمی آید و لذا تمرکز کمیسیون بر راه حل های دیگر است.
به نظر می آید نقش معلمان و اساتید علوم کامپیوتر برای کم کردن شیب مهاجرت فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر به خارج از کشور باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. معلمان و اساتید این حوزه می توانند جاذبه های ماندن فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر را بیشتر کنند. همچنین نقش شرکتهای مرتبط که با جذب نیرو زمینه ماندگاری نیرو در کشور می شوند، قطعا مهم است. دانشگاه ها و بورسیه های تحصیلی و جوایز ویژه علوم کامپیوتر هم نقشی مهم در نگهداشت نیرو دارند. برگزاری کنفرانسها و سمینارهای داخلی هم با ایجاد شور و اشتیاق در کشور تاثیری زیاد دارند.
نکته مهم این است که داعیه داران علوم کامپیوتر کشور، باید روی این موضوع حساس باشند و  همه چیز را به دست سرنوشت نسپرند.
یکی از اهداف کمیسیون، ارائه راهکارهایی است که بر اساس آن اعضای هیات علمی، محققان و دانشگاه های مرتبط با علوم کامپیوتر، بتوانند جهت نگه داشت فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر  فعالانه برخورد کنند.
علاوه بر تلاش برای نگه داشت نیروها، حتی می توان دانشجو های خارجی که مایل به تطابق با شرایط خاص ایران هستند، را برای تحصیل در علوم کامپیوتر ایران پذیرفت. برای این کار یک دوره یا یک ترم هم می تواند اثرگذار باشد.
البته یک مشکل بزرگ دیگر این است که دانشجوهای با استعداد مقاطع کارشناسی و ارشد، چندان مایل به استفاده از استعدادهای خود در راستای توسعه اقتصاد و کاربرد های عملی نیستند و انگیزه کافی برای این موضوع ندارند و شهود کافی پیدا نمی کنند تا استعدادهای خود را شکوفا سازند و محصول کارشان را عمق بخشند.
همچنین باید شرایط خوب کشور در خصوص زیست دانشجویی را بیشتر برجسته کرد. مثلا قیمت پایین خدمات دانشجویی برای دسترسی به امکانات پردازشی، دسترسی به نرم افزارها و کتابهای بیشتر و تشنگی صنایع کشور به مباحث کاربرد علوم کامپیوتر در تجارت و هوش مصنوعی قطعا کمک بخش می باشد. 
عدم اتکای محض اساتید به بودجه های شرکتی نیز مثبت است. زیرا اتکای محض به این بودجه ها، باعث می شود به تدریج آزادی تحقیق محدود شده و جلوی حرکت در راستای علاقه شخصی گرفته شود. این نکته مثبت تحقیق در دانشگاه های کشور می باشد که باید از سوی اساتید، دانشجویان و محققان پاس داشته شود.